Tanto que, aínda que non se produza especial nin principalmente no noso ámbito de actuación, como organismo público que representa aos profesionais galegos consideramos que temos a obriga de pronunciármonos. E non nos referimos ao tratamento como espectáculo do que é unha crise de saúde pública, ou do uso dunha persoa como peón nunha loita política. Senón da grave intromisión na intimidade dunha doente.

A primeira agresión é desvelar a súa identidade. Non coñecela, o que suporía que os medios quedasen inermes e suxeitos á información (sic) das autoridades sanitarias e sen capacidade de investigar, senón desvelala. Que os nomes das vítimas non deben ser revelados é un principio que non por repetidamente infrinxidos deixa de estar vixente. E mais neste caso, no que os seus apelidos, nin a súa cara, non engaden información ningunha.

A segunda é a difusión sen trabas das súas fotos persoais e familiares. Pode ser discutible ata que punto unhas imaxes subidas a unha rede social son privadas, pero o certo é que a inmensa maioría dos usuarios, descoñecedores das ensarillados e cambiantes modalidades de permisos de visión e compartición que teñen redes como Facebook, se as poñen aí é para as vexan os seus amigos, non para que pasen a formar parte dun arquivo de libre disposición dos medios. Sobre todo algunhas fotos feitas na máis estrita intimidade, que calquera persoa evitaría non xa difundir, senón sequera mostrar a alguén pouco coñecido.

Por esta razón, o CPXG sinala unha vez máis a inutilidade da autorregulación como método de vixilancia da deontoloxía periodística. O único reparo parece ser agardar a que algún medio tire a primeira pedra para os demais ter a escusa de proceder á lapidación. O Colexio chama á responsabilidade dos profesionais para que evitar a propagación deste outro andazo, que non necesita do contacto físico para transmitirse.

Xunta de Goberno
Colexio Profesional de Xornalistas de Galicia